Szlaki turystyczne

INFORMACJE O SZLAKACH GÓRSKICH PIESZYCH I ROWEROWYCH W ZAWOI I OKOLICY

SZLAKI TURYSTYCZNE PIESZE

Dookoła Zawoi (Zawoja Widły - Zawoja Czatoża - Zawoja Markowa - Zawoja Podryżowane)

Kombinacja szlaków żółtego, niebieskiego i czarnego, która pozwala na poznanie górnej części Zawoi. Odcinek z Zawoi Markowej do Zawoi Podryżowane może być również wykorzystany przez osoby, które schodzą zielonym szlakiem ze schroniska na Markowych Szczawinach i zamierzają udać się w masyw Policy, bez konieczności schodzenia asfaltem aż do Zawoi Widły. Czarny szlak do Zawoi Podryżowane łączy się bowiem z żółtym szlakiem na Mosorny Groń i dalej na Kiczorkę. Trasa ma spacerowy charakter z jednym dłuższym podejściem na grzbiet Starego Gronia. Chociaż w przeważającej części prowadzi pośród osiedli mieszkalnych, jest bardzo atrakcyjna z uwagi na niezwykle ładne widoki, szczególnie na masyw Babiej Góry.

Trasa rozpoczyna się przy przystanku PKS w Zawoi Widły, gdzie swój początek mają szlaki żółty i zielony prowadzące do schroniska do Markowych Szczawinach. Końcowy odcinek żółtego szlaku jest aktualnie zamknięty i umożliwia dotarcie do schroniska wyłącznie z wykorzystaniem grzbietowego szlaku przez Małą Babią Górę. Osiedle Widły położone jest wzdłuż asfaltowej drogi, która odbija od szosy na Przełęcz Krowiarki. Szlaki prowadzą właśnie tą asfaltową drogą, równomiernie i monotonnie pod górę. Osiedle Widły oraz położone powyżej osiedle Składy posiadają najbogatszą bazę noclegową w całej Zawoi. Znajduje się tutaj kilkanaście większych ośrodków wypoczynkowych i pensjonatów, a także sporo kwater prywatnych. Zlokalizowanych jest tutaj również kilka restauracji, karczm oraz sklepów spożywczych.

Z drogi otwiera się bardzo ładna panorama masywu Babiej Góry, która towarzyszy nam nieprzerwanie przez dłuższy czas. Po kilkunastu minutach mijamy z prawej strony niewielką kaplicę, zaś nieco w głębi po lewej wznosi się kościół parafialny w Zawoi Wilczna. Wkrótce droga przekracza mostek nad potokiem, za którym swój początek ma osiedle Składy. Nieco dalej, przy kolejnym mostku, rozwidlenie szlaków i dróg. Znaki zielone prowadzą w lewo asfaltową drogą w kierunku osiedla Markowa, zaś znaki żółte biegną dalej prawą odnogą drogi w kierunku osiedla Czatoża. W pobliżu skrzyżowania po lewej stronie znajduje się Dom Turysty ,,Hanka”. Za skrzyżowaniem rozpościera się jedna z najładniejszych panoram Babiej Góry. Wkrótce Babia Góra zostaje przesłonięta przez trawiaste zbocza Mokrego Kozuba, na których znajdują się wyciągi narciarskie.

Znaki żółte przecinają teraz osiedle Czatoża, doprowadzając do końcowego przystanku PKS. Zaczyna się tutaj niebieski szlak, którym kontynuujemy spacer. Przez kilka minut szlaki prowadzą razem, mijając dzwonnicę loretańską. Tuż przed tzw. ,,Trzema Piwniczkami” znaki niebieskie odbijają w lewo. Szlak niebieski prowadzi teraz wzdłuż granicy lasu przez Markowe Rówieńki, obchodząc zbocza Mokrego Kozuba. Po około 25 minutach szlak dociera to przystanku PKS Zawoja Markowa, gdzie krzyżuje się z zielonym szlakiem do schroniska na Markowych Szczawinach. W tym miejscu warto zejść nieco niżej do pawilonu wystawowego Babiogórskiego Parku Narodowego.

Na dalszym odcinku niebieski szlak wprowadza na chwilę do lasu, by szybko osiągnąć widokową halę, z której roztacza się ładny widok na osiedla Zawoi i grzbiet Kiczory. Ścieżka mija niedługo po prawej leśna szkółkę i doprowadza do szerokiej, leśnej drogi. Szlak wiedzie chwilę drogą, po czym odbija w lewo, chowając się na dłużej w lesie. Zaczyna się tutaj kilkunastominutowe podejście na grzbiet Starego Gronia. Po osiągnięciu grzbietu skrzyżowanie ze szlakiem czarnym. Znaki niebieskie skręcają w prawo w kierunku Zawoi Policzne, gdzie znajduje się dolna stacja kolei na Mosorny Groń. Z kolei znaki czarne prowadzą w prawo do schroniska na Markowych Szczawinach, zaś w lewo sprowadzają do Zawoi Podryżowane.

Skręcając w lewo czarny szlak szybko wyłania się z lasu i osiąga widokową halę, na której skręca w prawo i sprowadza stromo w dół, najpierw polną drogą, a następnie asfaltem mijając zabudowania osiedla Ryżowane. Z hali rozciąga się rozległy widok na Pasmo Jałowca oraz Babią Górę. Po około 30 minutowym zejściu szlak dociera do szosy na Przełęcz Krowiarki w pobliżu przystanku PKS Zawoja Podryżowane. Czarny szlak kończy się w tym miejscu, natomiast swój początek ma tutaj żółty szlak na Mosorny Groń.

Przełęcz Krowiarki - Hala Krupowa - Jordanów

Znaki: czerwone.
Czas przejścia: około 8 godzin.

Znaki prowadzące z Przełęczy Krowiarki (Przełęczy Lipnickiej), pną się od razu stromo, po schodkach w skarpie na pierwsze wzniesienie Pasma Policy – Wyżni Syhlec (1121 m). Potem trakt wyrównuje się i łagodnie pokonuje kolejne odcinki. Szlak cały czas wiedzie lasem, z rzadka odsłaniając widoki na Babią Górę lub Policę. Po pokonaniu Wyżnego Syhlca, którego szczyt poznasz po obszernym, płaskim terenie, szlak wspina się na Broskę (1236 m), obchodzi ją łukiem i kieruje w stronę Hali Śmietanowej (Kiczorki, 1298 m). Odcinek ten jest łagodniejszy; większego wysiłku wymaga dopiero na ostatnim fragmencie.

Ze szczytu Kiczorki w kierunku zachodnim rozciąga się ciekawy widok na Pasmo Jałowieckie i dolinę Skawicy oraz odległe wzniesienia Beskidu Małego. Z Hali Śmietanowej możesz podziwiać Babią Górę. Na Kiczorce kończy się żółty szlak z przystanku PKS Zawoja Lajkonik przez Mosorny Groń i niebieski – łączący Halę Śmietanową z zielonym szlakiem, prowadzącym z Zawoi Centrum przez Halę Krupową do Sidziny

Znaki czerwone skręcają w prawo, w stronę Policy. Szlakiem, prowadzącym głównym grzbietem Policy, idzie się dość monotonnie, bez stromizn, ale i bez specjalnych wygładzeń. Wierzchołek osiąga się po 45 minutach. Dociera tu również szlak niebieski, łączący Pasmo Policy z Pasmem Orawsko – Podhalańskim i Gorcami. Stąd już tylko ok. 20 minut do węzła szlaków turystycznych przy schronisku na Hali Krupowej.

Od skrzyżowania, czerwony szlak wiedzie dalej w kierunku kolejnych wyniesień pasma. Najpierw, główny trakt omija szczyt Okrąglicy, pod którym znajduje się kaplica Matki Boskiej Opiekunki Turystów (czerwony szlak łączy z kaplicą wyraźna, krótka ścieżka, oznaczona drogowskazem). Później trakt systematycznie obniża się – jest łagodny, monotonny lecz malowniczy i tylko momentami stromo zbiega w dół. Najbardziej karkołomne jest zejście z ostatniego wzniesienia – Cupla (887 m). Dochodzą tu zielone znaki prowadzące z Myślenic przez Osielec. Nieco wcześniej – na Polanie Malinowe – ze szlakiem czerwonym krzyżuje się szlak niebieski, łączący Juszczyn ze Skawą Rabczańską.

Zawoja Centrum - Hala Krupowa - Sidzina

Znaki: zielone.
Czas przejścia: około 5 godzin.

Szlak wiedzie z centrum Zawoi, obok kościoła skręca na polną drogę, między polami uprawnymi i pastwiskami wspina się stromo w górę. Osiąga pierwsze wzniesienie zwane Jaworzyną, na której zboczach rozsiane są liczne szałasy pasterskie. Następnie schodzi z drogi, po czym, mając po lewej stronie zabudowania przysiółka Makoszowo, osiąga Spalenicę (854 m). Wije się leśną drogą przez osiedle Hujdowa i rozpoczyna strome podejście pod Halę Śmietanową. Szlak prowadzi lasem, pnie się serpentynami, dając chwilę wytchnienia od karkołomnych podejść, a jeśli tędy schodzisz – to bez nadmiernego hamowania. Po chwili dojdziesz do traktu, gdzie szlak skręca w lewo (w prawo odbiega droga do Zawoi Mosorne). Odtąd znaki prowadzą stromo opadającym grzbietem Policy, porośnietym gęstym lasem świerkowym. Tutaj zaczyna się niebieski szlak na Kiczorkę. Na wysokości szczytu szlak wkracza na obszar rezerwatu im. prof. Klemensiewicza. O walorach rezerwatu informują specjalne tablice.

Szlak kieruje się ku Złotej Grapie, którą omija północnym zboczem i wychodzi na rozległą Kucałowską Halę, obok której stoi schronisko na Hali Krupowej. Potem biegnie przez Kucałowską Przełęcz (1170 m), gdzie skręca w prawo, obierając na krótko kierunek południowy. Po rozstaniu ze znakami czarnymi i przejściu obok początku nartostrady, szerokim łukiem wchodzi na Kardelkę. Później, wzdłuż potoku Kamienica zbiega do Sidziny. Zejście, na początku strome i mozolne, w miarę zbliżania do wsi łagodnieje.

Skawica - schronisko na Hali Krupowej

Znaki: niebieskie.
Czas przejścia: około 2,5 godziny.

Szlak zaczyna obok przystanku PKS Skawica Górna i długo prowadzi asfaltową drogę. Można zrezygnować z marszu tą trasą i podjechać autobusem do osiedla Oblice lub do przysiółka Sucha Góra (ostatni przystanek), skracając w ten sposób czas podejścia o około 45 minut. Początkowo szlak wiedzie doliną potoku Skawica Sołtysia. Za przystankiem droga rozwidla się: na prawo prowadzi do przysiółka U Bartoszków, na lewo zaś – w stronę Kucałowej Przełęczy. Szlak biegnie w lewo między gospodarstwami, obok leśniczówki, aż do lasu. Droga zatacza szeroki łuk, po czym dochodzi do kolejnego rozwidlenia, gdzie szlak ostro skręca w prawo i wraz z drogą pnie się mozolnie, stopniowo coraz bardziej stromo. Nieco później dołącza żółty szlak z Juszczyna. Obydwa pokonują ostatni odcinek – strome zbocze Okrąglicy. Szlak wspina się na nie i po kilku minutach dochodzi do schroniska na Hali Krupowej.

Juszczyn - schronisko na Hali Krupowej

Znaki: żółte.
Czas przejścia: około 4,5 godziny.

Ze stacji kolejowej w Juszczynie szlak biegnie ponad dolinę Skawicy, po czym odbija w lewo na odsłonięte zbocze Sarnowej Góry (513 m). Mija szczyt z lewej strony i po kilkunastu minutach dochodzi do centrum wsi, nieopodal kościoła. Szlak skręca w prawo i asfaltową drogą, wśród zabudowań podchodzi pod Jawornik (857 m). Za ostatnimi gospodarstwami asfaltowa droga przechodzi w bity trakt. Z początku wśród pól, po kilkuset metrach szlak dochodzi do lasu. Nie zagłębia się weń od razu; wyraźnie skręca w prawo jego skrajem. Dopiero po kilku minutach, podchodzi stromo pod górę i znika wśród drzew. Na pierwszym leśnym odcinku szlak zatacza nieznaczny łuk, później się wyrównuje i regularnie zdobywa kolejne partie szczytu. Za wierzchołkiem Jawornika las przerzedza się, odsłaniając widok na osiedla w dolinie potoku Cadyńskiego. Szlak schodzi do Karczmarzyków, krótki czas wiedzie asfaltem i skręca na skrzyżowaniu w prawo (niedaleko stąd znajduje się przystanek PKS Juszczyn – Polany). Dalej biegnie między polami, łagodnie wspinając się na Suchy Groń. Po kilkunastu minutach znowu prowadzi skrajem lasu, na krótko wchodząc do niewielkiego zagajnika. Kilkaset metrów dalej skręca nagle w lewo i wchodzi na niewyraźną ścieżkę. Od tego momentu zaczyna się stromizna. Szlak pokonuje Suchy Groń i podchodzi na zbocze Okrąglicy, skąd jest już niedaleko do schroniska na Hali Krupowej. Na tym odcinku towarzyszą mu znaki niebieskie, prowadzące ze Skawicy.

Sidzina Wielka Polana - schronisko na Hali Krupowej

Znaki: czarne.
Czas przejścia: około 1,5 godziny.

Dość stromy i niezbyt efektowny lecz najkrótszy szlak do schroniska na Hali Krupowej. Z przystanku PKS Sidzina Wielka Polana szlak biegnie drogą wzdłuż potoku Zakulawka, kierując się niemal od razu w górę. Doliną potoku zwaną przez mieszkańców Psią Doliną nie idziesz długo. Gdy droga wyraźnie skręca w lewo, szlak opuszcza ją kierując się na wprost i wspina pod Halę Krupową. Dalej prowadzi gęstym lasem, gdzie jeszcze przez chwilę słychać szum Zakulawki. Szlak cały czas wiedzie stromą ścieżką, rzadko pozwalając na chwilę wytchnienia. Mniej stromo jest dopiero za Halą Krupową.

 Polica - Przełęcz Zubrzycka

Znaki: niebieskie.
Czas przejścia: około 2 godziny.

Ze szczytu Policy szlak schodzi razem ze znakami czerwonymi prowadzącymi do schroniska na Hali Krupowej. Wkrótce szlaki rozdzielają się. Niebieski wiedzie stąd na południe. Po kilkunastu minutach dociera do siodła pomiedzy Policą, a Czyrńcem (Syhlcem 1318 m). Obiega go z lewej strony nie wspinając się na szczyt. Wychodzi na południowe zbocze i dopiero wtedy, jakby w nagrodę, odsłania imponujący widok na okoliczne szczyty, przede wszystkim na Babią Górę. Wspaniale prezentują się stąd osiedla Sidziny i Zubrzycy, położone u stóp Kiełka (960 m). Łagodne zejście z Czyrńca prowadzi wysokopiennym lasem. Szlak w dalszej części wiedzie Pasmem Orawsko – Podhalańskim, przecinając drogi na przełęczach Zubrzyckiej i Spytkowickiej, aż do Przełęczy Sieniawskiej, gdzie wchodzi w Gorce i kończy się na Starych Wierchach.

Kojszówka - Polana Malinowe - Sidzina

Znaki: niebieskie.
Czas przejścia: około 3,5 godziny.

Od przystanku PKS w Kojszówce szlak wiedzie kolejno przez szosę, rzekę oraz obok stacji kolejowej, kierujac się nastepnie w stronę wsi Salowa. Tam wybiega na zbocze Burdelowej Góry (761 m), wspinając się wśród pól, a potem lasem. Okrąża wierzchołek z lewej strony, mijając po drodze kilka gospodarstw. Dalej odsłania się ciekawy widok w stronę Podhala i Gorców. Szlak krótko schodzi w dół, po czym zaczyna piąć się na główny grzbiet Pasma Policy. Osiąga go w okolicy siodła pomiędzy Narożem, a Cuplem, gdzie spotyka znaki czerwone prowadzące do schroniska na Hali Krupowej. Idą razem, po czym rozstają się na wysokości Polany Malinowe. Obok polany natkniesz się na Kapliczkę Partyzancką i Nekropolię Ugrupowań AK, walczących w Pasmach Policy i Babiej Góry. W tych okolicach w roku 1944, rozegrała się jedna z największych w polskich górach walk pomiędzy oddziałami AK, a wojskami hitlerowskimi. Po opuszczeniu Malinowej szlak wiedzie lasem aż do Sidziny, po czym schodzi do wsi w okolicy Domu Dziecka. Dalej prowadzi asfaltem w kierunku Toporzysk i kończy się w Skawie koło Rabki.

Szlak Papieski

Wyznaczony szlak upamiętnia ostatnią przed wyborem na papieża, górską wędrówkę Księdza Kardynała Karola Wojtyły, który szedł tędy 9. września 1978.

Długość szlaku: 18 km.
Czas przejścia: Skawica Górna – Przełęcz Krowiarki (Przełęcz Lipnicka): 5,5 godz.; Przełęcz Krowiarki – Skawica Górna: 5 godz.
Punkty do GOT: 26/21.

Szlak dość żmudny na odcinku Sucha Góra – schronisko na Hali Krupowej, miejsca widokowe na Suchej Górze, Kucałowej Przełęczy, przy schronisku na Hali Krupowej, Złotej Grapie i Kiczorce (Hali Śmietanowej), większość trasy przebiega lasem – szczytami i stokami Pasma Policy.

Oznakowanie: Znaki żółto – białe (barwy papieskie) w kształcie kwadratu złożonego z dwóch barwnych trójkątów. Oznakowanie Szlaku Papieskiego pokrywa się ze znakami szlaków turystycznych. Na odcinku Skawica – schronisko na Hali Krupowej są to znaki niebieskie, a ze schroniska do Przełęczy Krowiarki – znaki czerwone.

Opis miejsc na szlaku:

Opis skrócony z czasami przejść: Skawica Górna (450 m) – 60 min. – Sucha Góra (625 m) – 75 min. – Kucałowa Przełęcz (1170 m) – 5 min. – Schronisko PTTK na Hali Krupowej (1152 m) – 5 min. – Jasna Góra (1236 m) – 15 min. – Złota Grapa (1242 m) – 5 min. – rezerwat przyrody im. prof. Zenona Klemensiewicza – 20 min. – Polica (1369 m) – 60 min. – Kiczorka (Hala Śmietanowa 1298 m) – 30 min. – Brożki (1236 m) – 30 min. – Główniak (1093 m) – 15 min. – Syhlec (1125 m) – 15 min. – Przełęcz Krowiarki (Przełęcz Lipnicka 1012 m).

Skawica Górna (450 m) – początek Szlaku Papieskiego przy rzeźbionej tablicy pamiątkowej i dalej doliną Skawicy Sołtysiej w kierunku Suchej Góry.

Sucha Góra (625 m) – jeden z najwyżej położonych przysiółków Skawicy. Przy zejściu z drogi asfaltowej do lasu jest punkt widokowy na Dolinę Skawicy i Pasmo Jałowieckie. W przysiółku tym znajduje się najmniejsza szkoła podstawowa w Gminie Zawoja, w której gościła Maria Konopnicka w roku 1908.

Kucałowa Przełęcz (1170 m) – widokowy punkt w Paśmie Policy położony w północnej części Kucałowej Hali, będący jednocześnie rozwidleniem szlaków turystycznych w kierunku Sidziny (czarny i zielony), Jordanowa (czerwony), Zawoi (zielony), Juszczyna (żółty) i Babiej Góry (czerwony). Na pobliskiej Okrąglicy (20 min. szlakiem czerwonym) warta zobaczenia Kaplica i Droga Krzyżowa.

Schronisko PTTK na Hali Krupowej im. prof. Kazimierza Sosnowskiego (1152 m) – położone w obniżeniu grzbietu Pasma Policy, pomiędzy szczytem Policy, a Okrąglicą, w rejonie widokowego wierzchołka Złotej Grapy. Stanowi doskonałe miejsce widokowe na Tatry oraz wzgórza Orawy i Podhala. Na zachodzie rozciąga się Pasmo Podhalańskie z Syhlcem (Czyrńcem), ku północy widać wzniesienia Pasma Jałowieckiego, a za nim grzbiety Beskidu Małego, natomiast ku wschodowi mamy Beskid Makowski. Tak naprawdę nazwa Hali Krupowej jest używana dla określenia hali znajdującej się na południowych stokach Okrąglicy, a hala, na której stoi schronisko nosi nazwę Sidzińskie Pasionki.

Złota Grapa (1242 m) – miejsce widokowe na Pasmo Jałowieckie, Beskid Mały i Beskid Makowski

Rezerwat przyrody im. prof. Zenona Klemensiewicza – rezerwat leśny (wysokogórski bór świerkowy zachowany w stanie naturalnym) o pow. 58 ha, utworzony w roku 1972. Patron rezerwatu – wybitny językoznawca, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i członek Polskiej Akademii Nauk – Zenon Klemensiewicz, zginął w katastrofie lotniczej, jaka miała miejsce 2. kwietnia 1969, na północnym stoku Policy. Przez rezerwat przechodzi szlak turystyczny zielony do Zawoi Centrum.

Polica (1369 m) – najwyżej położone miejsce masywu i Szlaku Papieskiego, wierzchołek i stoki góry pokryte są lasami świerkowymi oraz występującą na tej wysokości kosodrzewiną. Ze szczytu odchodzi szlak turystyczny niebieski na Przełęcz Zubrzycką.

Kiczorka (Hala Śmietanowa 1298 m) – wspaniałe miejsce widokowe na Zawoję, masyw Babiej Góry, Pilsko, wzniesienia Beskidu Śląskiego, Tatry, Pasmo Jałowieckie, Beskid Mały i Beskid Makowski. Dawniej na stokach Kiczorki były hale pasterskie – stąd druga nazwa – Hala Śmietanowa. Obecnie całkowicie zalesiona. Ze szczytu odchodzą dwa szlaki turystyczne: żółty na przystanek PKS Zawoja Lajkonik i niebieski (łącznikowy) do szlaku zielonego, który prowadzi do Zawoi Centrum.

Główniak (1093 m) – na tym wzniesieniu zachowały się fragmenty okopów (pamiątka po II Wojnie Światowej), obecnie są to niewielkie podłużne wgłębienia zarośnięte lasem na jego południowych stromych zboczach.

Brożki (1236 m) – poniżej tego wzniesienia (około 50 m od szlaku) znajduje się drewniany schron turystyczny zwany „Chatką nad Mogiłą”.

Przełęcz Krowiarki (Przełęcz Lipnicka 1012 m) – koniec Szlaku Papieskiego, oznakowany rzeźbioną tablicą pamiątkową. Na polanie umiejscowiony jest postument poświęcony Karolowi Wojtyle nawiązujący do jego pobytu w Zubrzycy Górnej w roku 1938, gdzie jako młodzieniec będąc w wojsku pracował w Junackim Hufcu Pracy przy budowie Drogi Karpackiej. Można tu również zobaczyć symboliczną płytę poświęconą wybitnemu językoznawcy, prof. Zenonowi Klemensiewiczowi, który zginął w katastrofie lotniczej 2. kwietnia 1969, na północnym stoku Policy. Miejsce to jest głównym wejściem na szlaki turystyczne Babiogórskiego Parku Narodowego, znajduje się tam Punkt Obsługi Zwiedzających BPN. Nazwa polany pochodzi od kobiet zwanych krowiarkami, które wypasały tu krowy. Przełęcz ta stanowi dobry punkt na początek wędrówek górskich: na Babią Górę (znaki czerwone), do schroniska PTTK na Markowych Szczawinach (znaki niebieskie), do Zawoi Policzne (znaki niebieskie), do Zubrzycy Górnej i Orawskiego Parku Etnograficznego (znaki zielone).

SZLAKI ROWEROWE – ZAWOJA

 Zawoja Centrum - Zawoja Marszałki

Z samego centrum miejscowości wychodzi niebieski szlak rowerowy, który po 11 km dociera do Zawoi Marszałki. Trasa ta jest dobrze oznaczona, prowadzi szeroką drogą, w znacznej części pokrytą asfaltem. Charakteryzuje się stosunkowo niewielkimi różnicami wysokości (ok. 200 m w pionie), co sprawia, że jest nad wyraz odpowiednia dla mniej wprawnych rowerzystów. Jest również trasą atrakcyjną widokowo – przez większą część drogi towarzyszy nam urokliwa panorama masywu Babiej Góry i Pasma Policy.

Szlak: Niebieski
Długość: 11 km
Czas przejazdu: 1,5-2 h
Stopień trudności: średni
Różnica wysokości: 200 m.
Proponowany kierunek przejazdu: dowolny

Opis szlaku:
Szlak rozpoczyna się w Zawoi Centrum przy Restauracji „Zawojanka”. Wędruje na drugą stronę Skawicy, skąd wspina się równomiernie mało ruchliwą drogą asfaltową wzdłuż Potoku Surmiaków. Droga w pewnym momencie zmienia się na gruntową i dociera do przysiółka Smyraki, gdzie znajduje się schronisko turystyczne prowadzone w budynku dawnej szkoły. Stąd trasa prowadzi leśną przecinką trawersującą zbocza Kiczory, dochodząc na Przełęczy Przysłop do drogi asfaltowej. Tutaj można albo odnogą szlaku zjechać do głównej drogi nr 957 (zjazd licznymi serpentynami tej trasy należy do nad wyraz przyjemnych), albo też ruszyć dalej szlakiem i dotrzeć po 1,5 km do głównej części osiedla Przysłop. Przysłop to z pewnością miejsce warte odwiedzenia: leży na granicy trzech gmin (Zawoi, Makowa Podhalańskiego i Stryszawy), na samym niemal grzbiecie Pasma Jałowieckiego. Rozciąga się stąd malowniczy widok na całe Pasmo Policy począwszy od Okrąglicy przez Policę aż po Halę Śmietanową, a także na Masyw Babiej Góry od Przełęczy Krowiarki przez Sokolicę, Kepę, Główniak, Diablak, Przełęcz Brona oraz Cyl zwany Małą Babią. W samym przysiółku zachowało się sporo drewnianych zrębowych chat. Nazwa „Przysłop” jest językową pozostałością po osadnictwie wołoskim, podobnie jak „Kiczory” czy „Magury”. Tuż przy ścieżce rowerowej odnajdziemy otwarty do późna sklep spożywczy, gdzie można orzeźwić się piwem i wznieść toast za urocze Beskidzie. Przysiółek Przysłop znany jest też z ekologicznych „ciągot” jego mieszkańców. Jest tu szkoła podstawowa mająca już 40 lat z niezwykłym widokiem na tajemniczą, często zasnutą mgłami „Królową Beskidów”. Szkoła na Przysłopiu ma aspiracje stać się szkołą ekologiczną, gdzie planuje się prowadzenie edukacji środowiskowej dzieci, dorosłych mieszkańców Zawoi jak i przybywających tu turystów, organizowanie przeróżnych imprez i spotkań na temat ochrony środowiska naturalnego, jak również „zielonych szkół” i praktycznych zajęć z ekologii dla dzieci z innych gmin. A wszystko zaczęło się od niewinnego wiatraka, który „wyrósł” na Przysłopiu dzięki staraniom Ojca Romualda Wilka stając się żywym przykładem oraz zaczynem proekologicznych postaw i zainteresowań tutejszej społeczności. Będąc na Przysłopiu warto odbić z głównej trasy i podążyć jej również niedawno oznakowaną odnogą, by po ok. 1 kilometrze dotrzeć do Klasztoru w Zakamieniu. Po drodze mijamy wspomniany wyżej wiatrak postawiony przez ojców Karmelitów Bosych. W samym Klasztorze możemy przyjrzeć się innym technologicznym rozwiązaniom przyjaznym dla środowiska, takim jak kolektory słoneczne czy pompa cieplna. Spod Klasztoru prowadzi ciekawy, nieoznakowany skrót do Zawoi Fujacy przez Kalinę Dolną, który początkowo schodzi stromo przez las, a potem wiedzie wzdłuż strumienia – dopływu Kaliny (mijając po drodze kilka drewnianych kapliczek szafkowych). W Kalinie mieszka i tworzy najsłynniejszy zawojski twórca ludowy – Anoni Mazur, rzeźbiący w lipowym drzewie „beskidzki świątkarz”. Główny niebieski szlak rowerowy skręca przy sklepie spożywczym w lewo i przez chwilę wspina się dość stromo na Spyrkówkę, a następnie prowadzi już po niemal poziomej pylistej drodze przez leśne przecinki i pola, mijając Magórkę by dotrzeć na Bielasy. Tutaj dochodzi droga od strony Grzechyni, którą można w około pół godziny zjechać do Makowa Podhalańskiego, lub też w blisko godzinę do Suchej Beskidzkiej. Szlak niebieski biegnie aż do Przełęczy Grzechyńskiej, skąd również łatwo dotrzeć do drogi na Maków lub Suchą Beskidzką. Z Przełęczy Grzechyńskiej droga prowadzi cały czas w dół. Trasa, już w większości pokryta asfaltem, mija przysiółek Zalas oraz Gołynię, gdzie ma swą siedzibę zespół dziecięcy „Babiogórcy” prowadzony od 1965 r. przez panią Zofię Bugajską. Po ok. 3,5 km od Przełęczy Grzechyńskiej szlak dociera do Zawoi Marszałki położonej na wys. 470 m, łącząc się z główną drogą nr 957. Marszałkami nazywano dawnymi czasy bogatych chłopów, których mieszkańcy wsi wybierali na swoich zaufanych reprezentantów w sądach, i u których przechowywano pieniądze gromadzkie.

 Wełcza Leśniczówka - Wełcza (Kawiarenka lub Dolinka)

Najtrudniejszym z wyznaczonych dotąd w terenie szlaków rowerowych jest szlak czerwony wraz z jego żółtą odnogą. Szlak ten prowadzi bocznymi drogami, nieraz stokówkami wzdłuż przysiółków leżących pomiędzy drogą asfaltową na Wełczę a główną granią Pasma Jałowieckiego. Szlak jest miejscami słabo oznaczony, nierzadko prowadzi wąskimi leśnymi przecinkami, kamienistymi stokówkami, a nawet w kilku miejscach pokonuje strumień. Dość znaczna różnica wysokości, powoduje, że przejechać trzeba niejeden stromy odcinek drogi. To wszystko sprawia, że trasę można szczególnie polecić rowerowym „wyczynowcom”.

Szlak: Czerwony i żółty
Długość: 8,8 km
Czas przejazdu: 2,5 – 3,5 h
Stopień trudności: trudny
Różnica wysokości: 400 m.
Proponowany kierunek przejazdu: z Wełczy Lesniczówka do Wełczy-Dolinka (żółtym) lub do Wełczy – kawiarenka (czerwonym).

Opis szlaku:
Szlak czerwony rozpoczyna się przy drodze na Wełczę, na wysokości przystanku autobusowego Zawoja – Wełcza Leśniczówka. Na początku droga wspina się łagodnie wzdłuż potoku. Mija zabudowania przysiółku Jaworskie Dolne, by wkrótce podchodzić nieco stromiej ku przysiółkowi Jaworskie Górne. Tam trasa odbija od asfaltowej drogi na prawo i wspina się w górę. Wkrótce potem, a w jakieś pół godziny od chwili rozpoczęcia jazdy, powinniśmy osiągnąć przełęcz z przecinającym ją zielonym szlakiem pieszym. Stąd rozlega się wspaniały widok na niemal całą panoramę Zawoi wraz z Babią Górą w tle. Po drugiej, północno-wschodniej stronie przełęczy rozciągają się zachodnie partie Pasma Jałowieckiego – Kiczora (905 m) i Surmiaków Groń (765 m).
Między tymi wzgórzami widać „jak na dłoni” przysiółek Smyraki i fragment niebieskiego szlaku rowerowego. Stąd – krótki zjazd (do przysiółka Śpikówka) i znów pod górę – aż po leżącą przy samym grzbiecie Szczurówkę. Grań i wędrujący nią żółty szlak pieszy osiągamy po ok. 40 minutach od chwili opuszczenia asfaltu w Wełczy. Stąd jadąc grzbietem na wschód (w prawo) można w kilkanaście minut dojechać do niebieskiego szlaku rowerowego. Nasz szlak (czerwony) odbija jednak w lewo. Nie ma tu zbyt wielu znaków rowerowych, lecz dobrze oznaczony jest żółty szlak pieszy, którego przebieg pokrywa się z czerwoną „cyklotrasą”. Jedziemy niemal po równym, leśną grzbietową ścieżką. Przez pewien czas szlak nasz schodzi delikatnie w dół trawersując grzbiet od strony północnej („grzechyńskiej”). Dochodzi on w końcu do Kolędówki – kwiecistej polany z widokiem na Babią Górę, dwoma domostwami i oryginalnymi strachami na wróble z zawieszonymi na sznurkach butelkami po wódce, dźwięcznie grającymi na wietrze. Kolędówka słynie z wyjątkowo urokliwego położenia i panoramicznego widoku na Królową Beskidów. Tutaj właśnie malował Babią Górę zawojski artysta-malarz Władysław Front. Na Kolędówce zbiegają się piesze szlaki żółty i zielony (schodzący do Grzechyni).
Trasa rowerowa prowadzi dalej grzbietem. Po chwili dołącza do niej żółta odnoga szlaku rowerowego, którą zjechać można poprzez Włosiankę, Churbolówkę i Surzyny do asfaltu w Wełczy. Żółty szlak rowerowy, po złączeniu się z czerwonym, towarzyszy mu ledwie kilkaset metrów by odbić skrótem w lewo, w dół (znów brak oznaczeń!) i na przysiółku Skupnie złączyć się z nim ponownie. Wytrwalsi rowerowcy mogą zrezygnować z tego skrótu i ruszyć dalej szlakiem czerwonym (ze względu na brak znaków rowerowych trzeba po prostu podążać za żółtym szlakiem pieszym). Trasa wznosi się teraz dość ostro w górę, by po chwili wyprowadzić nas na szeroką błotnistą drogę pośród gęstego lasu. Tutaj wreszcie napotykamy słup z oznaczeniem szlaku rowerowego. Po kilkuset metrach należy wypatrywać drogi schodzącej w lewo (brak oznaczeń!). To właśnie nią odbija trasa rowerowa w kierunku przysiółka Skupnie. Warto polecić jednak zboczenie ze szlaku rowerowego i zamiast zjeżdżać drogą w dół, podążyć jeszcze kilkaset metrów grzbietem. Powinniśmy wkrótce dotrzeć do polany-boiska. Tam żółty szlak pieszy pnie się dalej w górę w stronę Jałowca (1110 m.), natomiast słabo oznaczony pieszy szlak niebieski odbija od niego i przechodząc przez gęsty zagajnik dociera do rozległej polany. Tu znajduje się schronisko turystyczne „Opaczne” – czynne głównie w sezonie letnim. Polana jest bardzo urokliwa, można tu oglądnąć Babią Górę z innej niż dotąd perspektywy. Odnosi się wrażenie znacznej bliskości Królowej Beskidów.
Na opacznieńskiej hali można zaobserwować tradycyjny wypas owiec. Stąd do czerwonej „cyklotrasy” doprowadzi nas stokówka oznaczona jako pieszy szlak niebiesko-biały, który rozpoczyna się przed turystyczną chatą letniskową (tą ze szpiczastym dachem). Wjeżdża ona w las i prowadząc nim stromo w dół dociera do rowerowego szlaku czerwonego. Potem mija się przysiółek Skupnie, gdzie dołącza żółty szlak rowerowy. Nieco poniżej, przy kilku domach (jeden z charakterystycznym niebieskim dachem), rowerowy szlak czerwony skręca gwałtownie w prawo i wjeżdża w las. Wąska ścieżka sprowadza nas stromo w dół. Trasa przechodzi dwukrotnie przez strumień. Wkrótce, po ok. 3 godzinach od startu, docieramy ponownie do asfaltu w Wełczy.

 Zawoja Wełcza - Zawoja Widły

Najłatwiejszą technicznie trasą rowerową jest szlak zielony, prowadzący od asfaltowej drogi nr 957 na wysokości skrzyżowania z drogą na Wełczę aż do Zawoi Widły. W dużej swej części trasa przebiega asfaltem. Jeżeli pokonuje się ją w kierunku z Wełczy na Widły, to czeka nas właściwie tylko jeden bardziej stromy podjazd w lesie. Trasa atrakcyjna widokowo.

Szlak: Zielony
Długość: 10 km
Czas przejazdu: 1 h
Stopień trudności: łatwy
Różnica wysokości: 200 m.
Proponowany kierunek przejazdu:
z Wełczy do Wideł.

Opis szlaku:
Szlak prowadzi kilka kilometrów asfaltową drogą na Wełczę wzdłuż potoku Wełczówka. Wełcza zapisała się w historii Zawoi m..in jako ostoja zbójnicka. Była tu ponoć chata gdzie bywali słynni babiogórscy zbójnicy, a pewna kobieta zwana Katarzyną Kusiową „była niejako ich gosposią, bo im gotowała i bielizne prała” (Pamiętnik Towarzystwa Tatrzańskiego, W.Szkolnik, 1904 za Z.Janickim w „Monografii Zawoi”). W Wełczy znajdują się aż cztery pomniki przyrody – stare potężne drzewa: 2 dęby szypułkowe (jeden z nich w Zawoi Wełczy-Leśniczowce) a także dwudziestometrowa lipa i ponad dwudziestometrowy jesion. Szlak, minąwszy główną Wełczę ze szkołą, kaplicą i kościołem, odbija w lewo przy osiedlu U Boru biegnąc dalej gruntową, dość kamienistą drogą. Po kilkuset metrach trasa przekracza potok Wełczówkę drewnianym mostem (jazda nadal prosto doprowadziłaby nas po ok. 30 minutach do rozległej polany na Przełęczy Klekociny – widok na górzysty teren gminy Koszarawa; schronisko turystyczne i szlaki piesze na Czerniawą Suchą i Hucisko). Po przekroczeniu mostu na Wełczówce wspinamy się zielonym szlakiem rowerowym dość stromo przez las, by po kilkunastu minutach dotrzeć do polany z widokiem na Diablak. Teraz czeka nas już tylko zjazd wygodną drogą, pokrytą częściowo asfaltem, przez liczne osiedla domków letniskowych i chat, aż do mostu na Skawicy i głównej drogi.

TRASY ROWEROWE W OKOLICACH ZAWOI

Gminy: Bystra - Sidzina i Jordanów

Trasa 1: Jordanów dworzec PKP – Wysoka – Góra Ludwiki – Toporzysko – Bystra Urząd Gminy – Jordanów dworzec PKP, szlak: czerwony, długość: 22 km, stopień trudności: średni

Spod dworca PKP w Jordanowie – szosą na Spytkowice i Wysoką. Po ok. 0,4 km na jej zakręcie – ostro w prawo, w las. Po ok. 150 m przekraczamy strumyk i powoli pniemy się pod górę drogą leśną. Po kolejnych 600 m osiągamy leśne skrzyżowanie. Przecinamy je i dalej coraz szerszą drogą, w dalszym biegu wyłożoną żółtym tłuczniem dojeżdżamy na wzniesienie Jawornik, gdzie biegnie pieszy szlak niebieski. Skręcamy w lewo i wspólnie ze znakami niebieskimi jedziemy ok. 0,5 km do pomnika upamiętniającego bohaterską obronę Wysokiej we wrześniu 1939 r. o dojechaniu do asfaltu – w prawo, do wsi. Po ok. 0,5 km opuszczamy główną drogę, skręcając w Maciągówce na drogę, która prowadzi aż na most w Jordanowie, przecinając wcześniej szlak pieszy niebieski, a w dalszej kolejności łącząc się z żółtym. Drogą tą jedziemy ok. 2 km, aż do spotkania szlaku niebieskiego, za którym w lewo grzbietem pasma ok. 700 m do przysiółka Nad Lasem. Tu dochodzą znaki żółte szlaku pieszego. Za znakami obu szlaków osiągamy Górę Ludwiki i dalej podążamy drogą tzw. „dzielną” jeszcze około 0,5 km. W rejonie pól Na Targoszowie skręcamy w prawo, za wyraźną drogą opadającą ku widocznym zabudowaniom Toporzyska. Przy tartaku dojeżdżamy do szosy w Toporzysku. Skręcamy w prawo i po 200 m, jeszcze przed ośrodkiem, w lewo – w ul. Pietrzykową. Dość szeroka droga wyprowadza pod szczyt Hyćkowej Góry. W rejonie szczytu kilka razy zakręcając schodzimy już prosto do Bystrej na drogę Pyrtkową, która doprowadza do pieszego szlaku czerwonego. Skręcamy za nim w lewo, dojeżdżając do kościoła w Bystrej. Koło kościoła połączenie z rowerowym szlakiem zielonym (trasa 2). Szlaki rozchodzą się ponownie obok Urzędu Gminy. Znaki czerwone prowadzą stąd szosą, skręcając zaraz w prawo za gościńcem do Jordanowa. Za mostem na Bystrzance, nie zważając na zakręt szosy – jedziemy dalej prosto asfaltem. Po ok. 0,5 km osiągamy drogę Skupniową i pieszy szlak czerwony. Wraz z nim w lewo. Po ok. 100 m odbijamy pod kątem 45? w prawo. Po dalszych 0,7 km dojeżdżamy do lasu, a następnie po 1,2 km do skrzyżowania dróg, na którym w lewo. Nie zważając na zakręt drogi w lewo do przejazdu kolejowego podążamy prosto. Po ok. 100 m skręcamy w prawo, a po dojściu do strumyka w lewo, osiągając bród na Skawie. Jedziemy dalej wzdłuż torów kolejowych, na granicy lasu kierując się w prawo. Po ok. 200 m przecinamy skrzyżowanie, jadąc dalej szeroką ścieżką trawersującą zbocze. Doprowadza ona do drogi zw. Kowalówką, którą ok. 1 km do szosy. Następnie 1,3 km drogą główną powracamy do stacji PKP w Jordanowie.

Trasa 2: Bystra Urząd Gminy – Sidzina Jarominy – Młoda Góra – Mików Groń – Sidzinka Mała – Toporzysko – Bystra Urząd Gminy, szlak: zielony, długość: 33,3 km, stopień trudności: średni.

Rozpoczynając wycieczkę od Urzędu Gminy w Bystrej udajemy się na północ w stronę lasu zw. Bystrzok, początkowo łagodnie, następnie długi podjazd na wzniesienie, dość łatwy do pokonania – dobra nawierzchnia, dookoła godne uwagi widoki w kierunku południowym na Jordanów i Gorce i północno-zachodnim na Pasmo Polic. Po pokonaniu wzniesienia dalsza część trasy prawie równa, łatwa. Po pokonaniu ok. 7,5 km zjazd do Sidziny do roli Migasy i Jarominy. Od Jarominów przez tzw. Młodą Górę, z której rozciągają się piękne, inne o każdej porze roku widoki. Zjazd do Sidziny w stronę Binkówki – łatwy odcinek trasy, dobra nawierzchnia. Po drodze mijamy skansen – filię Orawskiego Parku Etnograficznego, Dom Wczasów Dziecięcych i kapliczkę. Dalej łagodnie drogą asfaltową w kierunku Wielkiej Polany. Po przejechaniu ok. 1,5 km skręt w lewo w kierunku wsi, przeprawa przez rzekę i bardzo stromy, kamienisty podjazd na dzielące wieś wzgórze (Mików Groń), a następnie bardzo trudny, kamienisty i stromy zjazd w kierunku wsi, bliżej domów trochę lepsza nawierzchnia. Wyjeżdżamy na drogę asfaltową na roli Mikowej, dalej jedziemy w prawo w kierunku Sidziny Górnej. Po pokonaniu ok. 1,5 km na roli Drabowej skręcamy w lewo i podążamy drogą o dobrej nawierzchni wznosząc się dość łagodnie, a następnie trochę stromiej przy Sidzince Małej. Przed Sidzinką Małą doskonały punkt widokowy na Kiełek (600 m) i okoliczne miejscowości. Z Sidzinki Małej równym zjazdem w kierunku Toporzyska, w dwóch miejscach trudny do pokonania, podmokły teren. Długi łagodny zjazd leśną ścieżką. Po drodze mijamy Ośrodek Jazdy Konnej „Bór”, a następnie przejeżdżając koło dworu wyjeżdżamy na drogę przez wieś w Toporzysku. Wjeżdżamy na dość duże wzniesienie, skąd rozpościera się widok na Bystrą, Sidzinę, Osielec i Beskid Makowski. Następnie rozpoczynamy dość stromy zjazd w stronę kościoła w Bystrej, po drodze mijamy piękny kościół, stary dwór i park dworski. Wycieczkę kończymy przy Urzędzie Gminy.

 Maków Podhalański

Trasa 1: Maków Podhalański Rynek – os. Makowska Góra – os. Jurki – Maków Podhalański Rynek (ok. 5 km podjazd do os. Makowska Góra, znaki żółte), trasa średnio trudna.

Trasa 2: Maków Podhalański Rynek – os. Makowska Góra – góra Bryndzówka – Zarębska Góra – Koskowa Góra – Żarnówka – Maków Podhalański ul. Głowackiego – Maków Podhalański ul. 3 Maja (ok. 20 km – podjazd do os. Makowska Góra, znaki czerwone), trasa trudna.

Trasa 3: Maków Podhalański Rynek – os. Makowska Góra – os. Za Górą – os. Polana – Maków Dolny – os. Za Wodą – Grzechynia – Maków Podhalański PKP (ok. 10 km – podjazd do os. Makowska Góra, znaki niebieskie), trasa średnio trudna.

Stryszawa

Trasa 1: Stryszawa PKP – Przełęcz Przysłop – Kiczora – Jałowiec – Siwcówka – Stryszawa PKP (40 km), trasa trudna.

Trasa 2: Stryszawa PKP – Przełęcz Przysłop – Pluchowa Góra – Steczki – Czerna – Stryszawa PKP (20 km), trasa trudna.

Trasa 3: Stryszawa PKP – Cepielówka – Solniska – Schronisko Adamy – Lachowice Kubieńce – Stryszawa PKP (25 km), trasa trudna.

Trasa 4: Stryszawa PKP – Lachowice Centrum – Mączne – Kuków Zdziebel – Targoszów – Rola – Leskowiec i Groń Jana Pawła II – Targoszów – Kuków Zdziebel – Stryszawa Stachówka – Stryszawa PKP (50 km), trasa trudna.

Trasa 5: Stryszawa PKP – Stachówka – Kuków Rzyczki – Krzeszów Centrum – Żurawnica – Fludrówka – Palichlebówka – Leskowiec i Groń Jana Pawła II – Targoszów – Kuków Zdziebel – Stryszawa Stachówka – Stryszawa PKP (50 km), trasa trudna.

Wszystkie trasy są znakowane linią czerwoną, przerywaną z zaznaczonym numerem trasy.

Sucha Beskidzka

Wszystkie biorą swój początek przy suskim zamku, obok którego znajduje się duży parking (niestrzeżony).

Trasy nr 1 i 2 biegną głównie zboczami góry Jasień (521 m), trasy nr 3-5 zboczami Magurki (872 m), Surzynówki (810 m), Kiczory (905 m), Lachów Gronia (703 m) i Skupniówki (649 m) leżącymi w Paśmie Jałowieckim. Na południowych zboczach Magurki trasy suskie spotykają się z trasami wyznaczonymi przez sąsiednie gminy: Stryszawę i Zawoję i mającymi podobne oznakowania. Na trasach znajduje się wiele miejsc widokowych, z których najciekawsze to zapewne te z panoramą Babiej Góry i Pasma Polic.

Trasa nr 1: Jasień I (Mała Pętla) – kolor żółty
Od zamku asfaltową drogą w kierunku Zembrzyc. Po ok. 250 m, przed przejazdem kolejowym, skręt w lewo i dalej osiedlową drogą asfaltową w kierunku zbocza góry Jasień. Po ok. 150 m skręt w lewo o 90o i następnie leśną drogą zboczem Jasienia. Od tego miejsca rozpoczyna się podjazd. Na 1700 m trasy – rozwidlenie leśnych traktów, w tym miejscu rozdzielają się również trasy 1 i 2. Trasa 1 odbija w lewo i trawersując zboczem góry dociera do leśnego traktu, który prowadzi do kaplicy Konfederatów Barskich. Od tego miejsca, po kolejnym skręcie w lewo, trasa, miejscami dość stromo, prowadzi w dół aż do granicy lasu (3500 m). Dalej ulicą J. hr. Tarnowskiego i, po skręcie w lewo, ul. Zamkową do miejsca rozpoczęcia (4000 m).

Trasa nr 2: Jasień II (Duża Pętla) – kolor niebieski
Do 1700 m trasa 2 pokrywa się z trasą nr 1, od rozjazdu trasa biegnie dalej leśną drogą o kamiennej nawierzchni. Na ok. 2300 m mija dołem osiedle Bacowie, ponownie wjazd do lasu, kilka krótkich dość stromych podjazdów, jeden dłuższy zjazd. Trasa rowerowa biegnie teraz czerwonym szlakiem (z Zembrzyc do Krzeszowa), aż do osiedla Koźle, gdzie odbija i skręca w lewo (3800 m). Od tego miejsca zjazd do ul. Błądzonka (5500 m) i dalej w dół do ul. Batalionów Chłopskich, ul. J. hr. Tarnowskiego i ul. Zamkowej do miejsca rozpoczęcia (8400 m)

Trasa nr 3: Sucha – Magurka – Grzechynia – Sucha – kolor pomarańczowy
Od zamku ul. Zamkową do Rynku, przez skrzyżowanie i dalej ul. Kościelną w górę do kolejnego skrzyżowania – ul. Szpitalnej z ul. 3-Maja (950 m). Tą drugą, stromym podjazdem do rozwidlenia dróg osiedlowych (1450 m) i dalej, „Pod Modrzewiami”, cały czas dość ostro w górę do zabudowań osiedla Podksięże. Następnie pomiędzy zabudowaniami aż do miejsca (2900 m), w którym odbijamy z asfaltowej drogi osiedlowej, w lewo, na kamienistą leśną drogę, którą prowadzi również czerwony szlak turystyczny (Sucha – Zawoja). Na ok. 4300m ostry, stromy, 250 m podjazd. Trasa rowerowa prowadzi pod szczytem Magurki, omijając go z lewej strony podobnie jak znajdujące się na 5000 m zabudowania po dawnej leśniczówce. Na 6200 m po zjeździe pierwsze zabudowania Zawoi Przysłop, początek drogi osiedlowej. Na 6800 m rozwidlenie dróg, skręt w lewo i dalej polną drogą, łagodnym zjazdem do osiedla Bielasy (8300 m). Tam na rozjeździe w lewo do os. Polana i dalej asfaltową drogą w dół mijając kolejne osiedla Grzechyni. Na 8900 m, przed mostem na Skawie, w lewo i przez osiedla Za Wodą, Zarębki, Sumerówka do ul. Nad Skawą i dalej ul. Piłsudskiego do Rynku gdzie po skręcie w prawo dojeżdżamy do ul. Zamkowej i początku trasy.

Trasa nr 4: Sucha – Magurka – Zawoja Zakamień (klasztor) – kolor zielony
Trasa pokrywa się z trasą nr 3 aż do rozjazdu na 6800 m., po minięciu pierwszych zabudowań osiedla Zawoja – Przysłop. Na wspomnianym rozjeździe skręt w prawo i następnie zjazd w dół do drogi asfaltowej (7200 m.) gdzie skręcamy w lewo. Od tego miejsca napotykamy również oznakowania zawojskie a także oznakowania czarnego szlaku turystycznego. Po łagodnym zjeździe, mijając po prawej stronie elektownię wiatrową a po lewej cmentarz, pokonujemy krótki podjazd, skręcamy w prawo (ok.8100 m.) i drogą, przy której stoją kamienne kapliczki dojeżdżamy na plac przed klasztorem.

Trasa nr 5: Sucha – Magurka – Stryszawa – Sucha – kolor bordowy
Do dojazdu do drogi asfaltowej na Przysłopie (7200 m) trasa nr 5 pokrywa się z trasą nr 4. Od tego miejsca, po skręcie w prawo, asfaltową drogą gminną, po ok. 500 m dojeżdżamy do skrzyżowania (tu łaczą się trasy: suska ze stryszawską), na którym ponownie skręcamy w prawo i drogą powiatową po dłuższym zjeździe o kilki ostrych zakrętach osiągamy os. Huciska w Stryszawie. Następnie dalej asfaltową drogą w dół, przez skrzyżowanie w Stryszawie przy kościele (ok. 13.200 m) dojeżdżamy do asfaltowej drogi krajowej nr 946. Skręcamy w prawo i przez os. Role do Suchej, następnie ulicami Mickiewicza i Zamkową wracamy do początku trasy.